Al jaren maak ik gebruik van “semi-hydrocultuur” voor mijn fuchsia’s in hangpotten.
Dit systeem werd destijds door wijlen fuchsiakweker Kees Spek toegelicht tijdens een lezing op onze regio-bijeenkomst. Ik heb hier goede resultaten mee.
De vraag van de redactie naar kopij is aanleiding voor mij om mijn ervaringen uit te wisselen in dit artikel.

Hydrocultuur en semi-hydrocultuur
In plantenbakken bij kantoorinrichting wordt vaak gekozen voor hydrocultuur. Hierbij leven de planten in hydro(klei)korrels waarbij de wortels hun weg vinden in
een laag water met belangrijke voedingsstoffen. Er zit hier dus geen aarde in de bak.
Semi-hydrocultuur is een techniek waarbij onder in de pot een reservoir wordt geplaatst met hydrokorrels met daar bovenop potgrond. De plant is hierbij een aardeplant met toch alle voordelen van hydrocultuur.

Algemene toelichting “semi-hydrocultuur”
Eerst een algemene toelichting op het systeem zoals door mij gebruikt. (Zie hiervoor ook de drie schetsen van potten)
De aarde in de pot en de laag hydrokorrels wordt gescheiden door een “matje” dat verhindert dat de aarde makkelijk tussen de korrels komt.
Voor dit “matje” gebruik ik een stukje schaduwdoek met niet al te dichte structuur. (Hiervoor geen winddoek of anti-worteldoek gebruiken; dat belemmert de doorgroei van wortels)
De wortels van de plant zullen nu door het “matje” tussen de hydrokorrels groeien en zich ook aan de korrels vastklemmen en hier water opnemen.
Van essentieel belang bij dit systeem van “semi-hydrocultuur” is volgens mij dat er bij elke pot onder het “matje” een laagje hydrokorrels aanwezig is dat boven het waterniveau uitkomt.
Dit laagje hydrokorrels boven waterniveau heeft een tweeledige functie.

1. a) Het voorkomt dat bij een hoog waterniveau de potgrond “drassig” wordt en wortelrot tot gevolg heeft en voorkomt ook dat de wortels in de hydrokorrels volledig in het water hangen.
2. b) Bij een laag waterniveau, of even geen water meer in het reservoir, kunnen de wortels, geklemd op de (bovenste) laag nog vochtige korrels, toch overleven zonder te verdrogen.

Toelichting op diverse potten
Op bijgaande foto’s treft u schetsen aan van 3 soorten hangpotten die ik in gebruik heb.
De inrichting zal ik per pot nader toelichten.

Pot met “schotel”:
Dit is een pot met daaraan vastgeklemd een schotel als waterreservoir. Hierbij kijk ik in de pot hoe ver het water komt. In de pot leg ik hydrokorrels tot ongeveer 2 cm boven waterniveau en hierop leg ik een matje van schaduwdoek met daarop de potgrond.

Pot met “verhoging”:
Het betreft hier een pot met een verhoging in het midden waarin zich de afvoergaten bevinden.
De schets geeft aan hoe ik de pot met hydrokorrels vul. Ik zorg er hierbij voor dat er geen korrels bovenop de verhoging komen te liggen die de afvoergaten kunnen afsluiten.

“Duitse” pot”:
Een pot waar al een kunststofmatje bij de pot wordt geleverd. Dit matje rust op twee afvoerbuisjes. Om te voorkomen dat het waterniveau op de hoogte van het matje komt, verwijder ik uit beide afvoerbuisjes met een klein tangetje een bovenste stukje (uitsparing) aan één kant van het buisje zodat het waterniveau lager blijft en het bovenste laagje van de hydrokorrels dus niet onder water komt te staan.
(N.B.: ik heb begrepen dat bij nieuwere producties van deze potten al fabrieksmatig een hoekje zou worden verwijderd maar weet niet of dat ook het geval is)

Een plant uit de praktijk:
Op de betreffende foto ziet u een plant die aan het einde van het seizoen uit de pot is gehaald.
De laag potgrond is doorgroeit met wortels. Er zijn ook wortels door het matje van schaduwdoek gegroeid en deze hebben zich vastgeklemd aan de hydrokorrels.

Gerrit Kreijkes